Anneannemin uçsuz bucaksız fıstık ve susam tarlalarında yine fıstıklar ve susamlar için gelen
kaplumbağalar ile birlikte büyüdüm. Anneannem fıstıklarını korumak için kaplumbağalarla mücadele ederdi.
Oysa kaplumbağaların yaradılışlarını yaşamaktan başka yaptığı bir şey yoktu.
Daha o zamanlardan anlamıştım insanın yaşamda çok farklı bir yere konumlandığını...
Doğayı anlamam için bana inanılmaz ilham ve rehber olmuş anneannem, kendisi aynı zamanda bir şifacıdır bir gün bana bahçesindeki bir ağacın konuştuğunu söyledi.
Ancak ağacı zorlamamam gerektiğini onun isterse benimle konuşabileceğini bu süreçte sabırla beklemem gerektiğini de ekledi.
Sabır çocuklara uygun bir şey olmasa da yapacak başka bir seçeneğim olmadığını kabul edip günümün önemli bir kısmını o ağacın yanında geçirir olmuştum.
Yapraklarını inceledim, onu suladım, mevsimlere göre değişen görüntüsünü seyrettim. Farkında olmadan bir gözlemci olmuştum. Hem de sabırlı bir gözlemci.
Zaman geçtikçe o ağacı ne için beklediğimi çoktan unutmuş, Ağaçla arkadaş olmuştum. Ta ki bir gün anneannemin ağaç konuşuyor dediği sesin rüzgarın ıslığı olduğunu keşfedene kadar.
Anneannemle bu konuyu bir daha hiç konuşmadık. Sanki yıllardır bu sır aramızda ve
bize öğretisine devam ediyor...
Bana yetişkin hayatımda bir keşifçi olmam için destek veriyor. Bazen tıpkı çocukluğumda olduğu gibi yola neden çıktığımla o kadar da ilgilenmiyorum.. O sürecin öğretisini ve keşfini yaşamayı çok seviyorum.... Yeni olan her şey için yaşamımda bir alan mutlaka var.
O küçük sır bugün kariyerimi şekillendirirken en büyük ilham kaynağım oldu.
Önce Nefesle tanıştım. Yaşamdaki ritmimi nefesim üzerinden okumak beni bambaşka
bir yolculuğa daha çıkarmıştı.
Hep kendimi keşfetmek üzerinden çıktığım sayısız eğitim sürecim sonrasında bugün Stüdyo Libra 'yı kurdum.
Burada en basit haliyle kendimizi keşfetmenin mucizesine tanık oluyoruz...
Tanık olmak en önemsediğim konu.. Çünkü her yolculuk kendi şahsına özel ve kendi mucizesini yaratmak için hazır beklemekte...
